Dag 10. Owl rescue

Het was nog maar een aantal dagen geleden dat we muilezel Caty vol wonden uit een greppel hadden gered, maar de volgende rescue stond alweer op het programma. Jeannie kreeg een belletje van een van de hotels aan het strand van Marmaris. Er was een jong uiltje gesignaleerd aan de boulevard, en zat al twee dagen in een boompje dichtbij een van de hotels. Jeannie maakte zich klaar voor de rescue. En ik? Ik wist nog van niks.
Ik werd uit mijn drinkpauze gerukt en achterop de scooter gezet, op naar de kust. Op een scooter, lawaaierig van de motor en de wind werd me het verhaal van de uil bijgepraat. Aangekomen bij de kust, iedereen was daar in relax-modus. Toeristen lagen rustig achterover op een bedje op het strand, met een gekoeld drankje of en ijskoude cocktail. Met een droge mond en zweet druipend langs mijn slapen keek ik naar het schouwspel. Ja, ik kon wel een beetje water gebruiken.
We arriveerde bij het hotel wat bij Jeannie de melding had gedaan over de uil. Een van de hotelmedewerkers bood ons een bekertje sinas aan, wat ik met alle liefde aannam. Ik moest me inhouden om het bekertje sinas niet al te gulzig achterover te slaan. Ik nam beleefd een klein slokje en dacht in mijn hoofd alweer aan het volgende slokje.
Het uiltje was klein, en zat nog gedeeltelijk in zijn donsvachtje. Verstopt in een boom langs de boulevard. Vangen was niet moeilijk, de uil kon immers nog niet vliegen. In alle haast waren we alleen wel vergeten om een kooitje mee te nemen. Dus improviseerde we op z'n Turks met een kartonnen doos, afgesloten met kranten.
En daar gingen we dan, op de scooter, onderweg naar de dierenarts. Jeannie zou bij de dichtstbijzijnde Pet Shop een speciaal vogelkooitje halen, want de kartonnen doos was geen ideaal onderkomen voor de uil. Bovendien had hij een stevig kooitje nodig voor de rit naar het asiel achterop de scooter.
Ook moest hij bijgevoerd worden. In de dierenwereld in het wild is het: 'if it eats, it will survive', dus als het eet zal het overleven. Na een poosje ploeteren kregen we dan toch een blikje kattenvoer de snavel in. Voorlopig moet hij het even met een blikje kattenvoer doen, tot we weer bij de supermarkt komen. Dan halen we lever, een smakelijker menu voor uilen. Maar voor nu komen we een heel eind met blikjes kattenvoer. Gelukkig eet hij, dus hij zal overleven.