Dag 9. Maffe pide's

Na een rustig weekend waarin ik Marmaris verkend heb, ik mijn koelkast weer gevuld heb met boodschappen en waarin ik vooral veel uitgeslapen heb, begon ik fris en fruitig aan een nieuwe werkweek.
De maandag begon met de dagelijkse klusjes. Ik voerde de paarden, maakte de stallen schoon, gaf de kittens eten en verschoonde hun kooien. Al snel merkten we een ziektegevalletje op tussen de kittens. Het was een van de zwart witte kittens. Ze kwam niet goed door de menigte heen tijdens het voeren en ze liep mank. 'Soms worden de kittens gestoken door bijen of wespen,' vertelde Jeannie mij. 'Ze zijn jong en moeten nog leren dat insecten geen speelgoed zijn. Soms worden ze gestoken. Je geeft ze dan medicatie en that's it.' Maar bij de zwart witte kitten was meer aan de hand. 'Zij heeft er een infectie door gekregen, en dat wordt nu een abces.' Het pootje was dik, opgezet en nat van het abcesvocht. Katten hebben hier wel vaker last van, abcessen. Wanneer een wondje geïnfecteerd raakt en het vuil ingesloten wordt onstaat er een grote ontstoken bult. Door de spanning die op de abces staat doet dit enorm veel pijn. Gelukkig is dit goed te verhelpen met antibiotica. Dat is ook wat we haar gaven.
Na de ochtend hard te hebben gewerkt reden we met de dolmus richting Mavi Pide, een leuk restaurantje gelegen in een dorpje verderop. Gespecialiseerd in Turkse pide's, een soort pizza's belegd met de lekkerste ingrediënten. Jeannie nam twee vriendinnen uit Engeland mee, die de vakantie in Marmaris doorbrachten. We vulden ons koolhydraat-level bij met pide's en salades en ons vocht- en zoutlevel met Ayran, een vreemd mixje van yoghurt, melk en zout. Ideaal voor de hete dagen zeggen ze. Iets minder voor de smaakpapillen, als je het mij vraagt. Maffe kokken, die Turken, maar ze weten in ieder geval wél wat goed eten is!