Huisje, boompje, beestje
Door: Merel Florence
Blijf op de hoogte en volg Merel
21 Juni 2014 | Turkije, Marmaris
Marmaris is een Turks stadje aan de zuidkust van Turkije. Gelegen in de provincie Muğla, tegenover het Griekse eiland Rhodos. Toeristisch erg populair in de zomermaanden, overspoelend in het hoogseizoen. En mijn thuishaven voor de komende maand.
Ik woon, slaap, eet en drink in Armutalan, aan de rand van Marmaris, in de wijk Camiavlu. Hier wonen Loes, Tuncay en Robin, mijn gastgezin van deze maand. Binnenkort komt daar nog een extra familielid bij, want Loes is hoog zwanger.
Het bovenste gedeelte van het huis, mijn kamer, heeft alles wat ik nodig heb. En omdat er elke dag een verkoelend zwembad op mij wacht na een dag hard werken in de bloedhete zon, is het wel vol te houden zo.
Marmaris heeft alles wat een toeristische badplaats hoort te hebben. Een strand, een zee (kraakhelder vergeleken bij onze Noordzee, maar oh zo vies vergeleken bij de omliggende baaien), restaurants (of toeristische vreetschuren), winkels (wat is Marmaris zonder de Bazaar) en de onmisbare Bar Street.
Ik betaal hier met de Turkse Lira. Een geweldige valuta als gebruiksmaker van de Euro, want 1 Lira is slechts 35 eurocenten waard. Wat betekend dat je voor een poep en een scheet een boodschappenkar vol hebt.
Mijn dolmus richting het asiel kost negen van de tien keer 3 Lira. Ik zeg negen van de tien keer, want ik heb ook vaak genoeg 4 Lira betaald, of zelfs 5. Die les had ik al gauw geleerd, laat zo min mogelijk merken dat je buitenlands bent, want dan krijg je te weinig wisselgeld terug. Zelfs in de stadsbus van Marmaris, waar in koeienletters '2 LIRA' op geschreven staat wagen ze het nog om je 4 Lira te laten betalen. Een kwestie van te weinig wisselgeld teruggeven. En probeer je de discussie aan te gaan, dan spreekt de buschauffeur natuurlijk geen Engels meer.
Turks is geval apart, een taal apart. Staat op alle vlakken in tegengestelde richting tot het Nederlands. Of Engels. Of alle andere Europese talen. Niet alleen zijn de klanken voor ons, uberwesterlingen, niet uit te spreken, ook ligt de zinsopbouw in het Turks even anders. Waar je in het Nederlands zegt 'ik hou van bananen', of in het Engels 'I love bananas', zeggen ze in het Turks 'ik bananen hou van'.
Waar zal ik eindigen? Als verhollandste toerist of als allochtone inwoner van Marmaris?
Ik woon, slaap, eet en drink in Armutalan, aan de rand van Marmaris, in de wijk Camiavlu. Hier wonen Loes, Tuncay en Robin, mijn gastgezin van deze maand. Binnenkort komt daar nog een extra familielid bij, want Loes is hoog zwanger.
Het bovenste gedeelte van het huis, mijn kamer, heeft alles wat ik nodig heb. En omdat er elke dag een verkoelend zwembad op mij wacht na een dag hard werken in de bloedhete zon, is het wel vol te houden zo.
Marmaris heeft alles wat een toeristische badplaats hoort te hebben. Een strand, een zee (kraakhelder vergeleken bij onze Noordzee, maar oh zo vies vergeleken bij de omliggende baaien), restaurants (of toeristische vreetschuren), winkels (wat is Marmaris zonder de Bazaar) en de onmisbare Bar Street.
Ik betaal hier met de Turkse Lira. Een geweldige valuta als gebruiksmaker van de Euro, want 1 Lira is slechts 35 eurocenten waard. Wat betekend dat je voor een poep en een scheet een boodschappenkar vol hebt.
Mijn dolmus richting het asiel kost negen van de tien keer 3 Lira. Ik zeg negen van de tien keer, want ik heb ook vaak genoeg 4 Lira betaald, of zelfs 5. Die les had ik al gauw geleerd, laat zo min mogelijk merken dat je buitenlands bent, want dan krijg je te weinig wisselgeld terug. Zelfs in de stadsbus van Marmaris, waar in koeienletters '2 LIRA' op geschreven staat wagen ze het nog om je 4 Lira te laten betalen. Een kwestie van te weinig wisselgeld teruggeven. En probeer je de discussie aan te gaan, dan spreekt de buschauffeur natuurlijk geen Engels meer.
Turks is geval apart, een taal apart. Staat op alle vlakken in tegengestelde richting tot het Nederlands. Of Engels. Of alle andere Europese talen. Niet alleen zijn de klanken voor ons, uberwesterlingen, niet uit te spreken, ook ligt de zinsopbouw in het Turks even anders. Waar je in het Nederlands zegt 'ik hou van bananen', of in het Engels 'I love bananas', zeggen ze in het Turks 'ik bananen hou van'.
Waar zal ik eindigen? Als verhollandste toerist of als allochtone inwoner van Marmaris?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
