Dag 1. Aankomst in Marmaris

Vroege vluchten, hate them or love them. Om half 6 zou ik de lucht in gaan, dus ik was al vroeg op. Mijn wekker ging om 2 uur, maar of ik toen al genoeg slaap had gehad? Nee.
Met een slaperig hoofd heb ik mijn laatste spullen gepakt en zijn we vertrokken richting Schiphol. Ik gaf mijn bagage af, zwaaide mijn ouders gedag en vertrok achter de douane richting gate D10.
Gelukkig had ik een aantal dagen voor mijn vlucht al een plekje aan het raam bemachtigd. Ik zat naast een Frieze familie, vijf op een rij. De Frieze gesprekken tussen pake en beppe vlogen me om de oren, dat klonk bekend!
De vlucht duurde in totaal drie en een half uur. Goed te doen dus. Maar of ik veel van het uitzicht over Duitsland, Oostenrijk, Kroatië, Servië en Griekenland heb gezien? Niet echt. Ik heb vooral van de binnenkant van mijn ogen genoten. Dat heb je met vroege vluchten.
De captain zette de daling in en we vlogen over de bergen en de stad van Dalaman. Droge bruine velden, dorre bomen, gekleurde Mediterrane huisjes, dit leek op Turkije. Ik hou van het aankomen in een warm land en het warme gevoel over je heen krijgen als je het vliegtuig uit stapt. Aangekomen op de luchthaven van Dalaman vloog ik zo door de douane heen, aangezien ik al een tijd geleden een E-visa had aangevraagd. Dit visum vraag je simpelweg aan via de site van de Turkse overheid. Binnenkort is een E-visa verplicht, dit voorkomt de lange wachtrijen bij de douane. En dat heb ik gemerkt, want ik stond zo buiten de luchthaven.
De transfer bracht mij en drie andere Nederlanders naar Marmaris. Zij werden voor de deur van hun hotel afgezet, ik werd bij het dichtstbijzijnde hotel afgezet. De weg naar mijn verblijfplaats moest ik vervolgens zelf uitvogelen. Dat uitvogelen was even een klus, maar gelukkig zijn Merels goed in uitvogelen. Ik had al snel kennis gemaakt met de medebewoners van het wijkje Camiavlu, waar ik de komende weken zal verblijven. Zij hielpen mij met het zoeken naar het huis van Loes, een Nederlandse vrouw die al een aantal jaar in Marmaris woont en het bovenste deel van haar huis verhuurt. Een gezellig huis en een leuke tuin met zwembad (jeeee!). De zolder waar ik gebruik van mag maken heeft een eigen keuken en een eigen badkamer. Een bed, een bank, een eettafel en een tv. Daar moet ik dus wel kunnen overleven deze maand!
Het plan was om een beetje wegwijs te worden de eerste dag. Maar daar dacht mijn leraar heel anders over. Vanuit Nederland kreeg ik even een herinnering toegemaild: Merel, je moet voor morgen nog even een opdracht inleveren.